بادمجان گیاهی از خانواده Solanaceae و منبع بسيارخوبي از ويتاميـن‌ها و مواد معدني است. علاوه بر ويتامين‌ها، بادمجان داراي خاصيت آنتي اكسيداني فوق العاده بوده و همچنین دارای اجزاي فنوليكي با خاصيت ضد سرطاني، ضدكلسترول و ضدويروسي مي‌باشد. بادمجان به طور معمول گياهي با خودگرده افشاني بالاست و ميزان دگرگشني آن بستگي به ژنوتيپ، محل و ميـزان فعاليت حشرات دارد.


ميوه‌هاي بادمجان دارای دامنة وسيعي از نظر شكل و رنگ مي‌باشند .بهترين دما جهت رشد بادمجان 21 تا 29 درجه سانتـيگراد بوده و دمـا و رطوبت بالا نيز عملكـرد را كـاهش مي‌دهد. بادمجان مي توانـد در تمامي خاك‌هاي سبك شني تا سنگين رسي رشد نموده اما خاك لوم شـني بـراي زمـاني كـه زودرسـي مورد نظـر است ايـده آل مي باشـد. طول دوره رشد بادمجان نسبتاً طولاني بوده و از جمله سبزيجاتي است كه مواد غذايي زيـادي از زمـين جذب مي‌كند. بدين منظور مي‌بايست از كودهاي آلي و شيميايي قبل از كشت و همچنين از كودهاي شيميايي به صورت سرك پس ازكاشت استفاده گردد. مصرف كودهـاي شيميـائي مي بايـست بر اساس آزمـون خـاك باشد. در صورت كمبـود منيزيـوم در خاك، مي بايست از آهك استفاده گردد. كاربرد آهك اگر 3 تا 4 ماه قبل از نشاكاري در خاك توزيع و تثبيت گردد بسيار مؤثرتر از مصرف ديرهنگام آن خواهد بود. به صورت كلي و در صورتي كه امكان آزمون خاك وجود نداشته باشد عناصر نيـتروژن، فسفر و پتـاس به ترتيب به نسبت 100،200 و 100 كيلوگـرم در هكتار توصيه مي‌گردد. نيمي از نيتروژن، تمامي فسفر و تمامي پتاس قبل از انتقال نشا و باقيماندة نيتروژن بسته به شرايط خاك در 2 تا 3 مرحله، 30 تا 45 روز پس از نشاكاري مصرف گردد. توصيه شده است که فسفر همزمان با نشاكاري يا كمي قبل از آن بصورت محلول در آب و به ميزان لازم و متناسب برای هر نشاء استفاده گردد. پتاسيم نیز به صورت نواري و به فاصلة 5 تا 8 سانتيمتر اطراف محل کشت نشاء و همچنین 5 تا 8 سانتيمتر زير ناحية ريشة نشاء بصورت مخلوط با خاك استفاده می‌گردد. تحقيقات نشان داده است كه مصرف نواري بهتر از مخلوط كردن با خاك کل مزرعه می‌باشد. استفاده از كودهاي كامل شامل عناصر پرمصرف و كم‌مصرف، همچون كودهاي 20-20-20، 15-15-15، 12-12-12، 15-30-15 و غيره به صورت محلول پاشي و يا كود آبياري (حل كردن كود در آب آبياري) مي تواند تاثير به سزائي در رشد و نمو بوته‌ها و ميوه‌ها داشته باشد. بهتر است در ابتداي مراحل رشد از كودهاي با درصد فسفر بالا جهت ريشه زایي و استقرار بهتر بوته‌ها و در مرحله گلدهي و ميوه‌دهي از كودهاي با درصد پتاسيم بالاتر جهت باروري بالاتر و بهبود عملكرد استفاده گردد.

يك نشاء ايده آل، گياهچه‌اي است به ارتفاع 15تا 25 سانتي‌متر ، ريشه دار، عاري از بيماري و بدون جوانه گل است. عمل مقاوم سازي نشاها بايد يك تا دو هفته قبل از انتقال نشاها به مزرعه صورت پذيرد. اين كار با كم كردن تدريجي آب، به منظور مقابله با تنش رطوبتي پس از نشاكاري، هوا دهي به منظور مقاومت در برابر كاهش درجـه حرارت و همچنين آفتـاب دهي به منظور مقاومت به تابش مستقيـم آفتـاب در مزرعـه صورت مي گيرد. پس از اين كه نشاها در زمین استقرار پيـدا كردنـد بـه منظـور جلـوگيري از افتـادن نشـاها در اثـر بـاد و همچنين مقاومت بوته‌ها در برابر وزن ميوه‌ها در مراحل آتي رشد گياه ضروري است كـه خـاك‌دهـي پاي بوته‌ها انجام گردد. به منظور توليد ميـوه‌هايي با رنگ شفاف و كيفيت بالا، هرس شـاخ و برگ در بادمجـان علی‌الخصوص در کشت‌های گلخانه‌ای انجـام مي‌گردد. در هرس شاخه، براي هر بوته سه شاخه، دو شاخه از اولين تقسيم از ساقة اصلي و يك شـاخه بعد از اين تقسيم نگه داشته مي‌شود. تمامي شاخه هاي ديگر به صورت ادواري حذف مي‌گردند. جهت کنترل علف‌های هرز در طول رشد بادمجان روش‌های کنترل زراعی، کنترل مکانیکی و شیمیایی صورت می‌پذیرد. از جمله از بیماری‌های مهم گیاه بادمجان می‌توان به ساق سیاه، پوسیدگی ساقه، سفیدک سطحی، پژمردگي فوزاریومی، پژمردگی ورتیسیلیومی، بوته میری و... اشاره نمود. ميوه بادمجان از زماني كه حدود يك سوم آن تشكيل شده است تا زماني كه اندازه نهايي خود را پيدا كـرده باشـد قابـل برداشـت اسـت. ميـوه مطلـوب مـي بايسـتي سـفت، بـراق، عـاري از بـرش يـا چروكيدگي و با اندازه مناسب و بازارپسند باشـد.