هویج با نام علمی Daucus carota L گیاهیست علفی، خودگشن و با دوره ی رویش دو ساله که انرژی لازم برای گلدهی را از قند ذخیره شده در ریشه تامین می کند. بخش خوراکی هویج ریشه ی آن بوده که سرشار از مواد مغذی از جمله پتاسیم، ویتامین‌های E, D, C, B, A، بتاکارون (این آنتی اکسیدان در بدن تبدیل به ویتامین A می شود) ، فیبر و انواع آنتی اکسیدان ها می باشد و می‌توان آن را به صورت خام و یا در غذاهای مختلف استفاده نمود. زمان کاشت هویج بسته به نوع رقم و شرایط آب و هوایی منطقه متفاوت است.در مناطق گرمسیر، هویج زودرس را در پاییز و زمستان کاشته و در بهار و تابستان برداشت می کنند. در مناطق سردسیر، بعد از سرمای بهاره، هویج دیررس را در بهار کاشته و در پاییز و زمستان برداشت می‏کنند. بذر هویج به طور مستقیم در زمین کشاورزی عاری از علف هرز و در عمق 1 تا 2 سانتی متری کاشته می شود. خاک مناسب برای کشت هویج لومی شنی با اسیدیته 6 تا 7 و زهکشی مناسب می باشد. خاک سنگین و دارای سنگ های درشت، مانع از رشد ریشه های صاف و منظم شده و از بازارپسندی محصول می کاهد. مقدار بذر مورد نیاز برای یک هکتار ۵-۳ کیلوگرم است. جوانه زنی معمولا بین 12 تا 18 روز به طول می انجامد. اگر تراکم کاشت زیاد باشد ممکن است باعث کوچک شدن و فرو رفتن ریشه ها در هم شود.

در صورتی که تراکم کاشت کمتر از حد استاندارد باشد ریشه ها بزرگتر از حالت طبیعی خواهند شد که در بازارپسندی محصول، تاثیر منفی خواهد گذاشت. برای کاهش هزینه ی تنک کاری، بهتر است بذر به اندازه ی مناسب و کافی استفاده گردد. میزان آبیاری نباید زیاد انجام شود زیرا آبیاری بیش از حد به ویژه در طول چند هفته اول سبب دو شاخه ای شدن ریشه خواهد شد. در اواخر دوره ‏ی رشد هویج، لازم است مقدار آبیاری کاهش یابد که از ترک خوردن ریشه جلوگیری شود. از طرفی باید دقت داشت که خاک به هیچ عنوان خشک نشود، تا ریشه بتواند رشد کافی داشته باشد. در طول دوره ی کشت هویج، لازم است زمین عاری از علف های هرز باشد زیرا علف های هرز مواد مغذی را جذب کرده و باعث کاهش رشد هویج خواهند شد.


کوددهی مناسب می‏تواند عملکرد را تا حد زیادی بالا برده و سبب تولید محصول بیشتر و با کیفیت بالاتر گردد. بر اساس تجزیه ی خاک، میزان و نوع کود مورد نیاز مشخص می‏گردد. به طور کلی، از آنجایی که بخش خوراکی هویج، ریشه‏ ی آن است، باید کوددهی به گونه ای صورت گیرد که ریشه رشد مناسب و کافی داشته باشد. بنابراین در کشت هویج، ازت که از کودهای عامل افزایش رشد رویشی می ‏باشد، به مقدار کمتری استفاده می ‏شود. مصرف زیاد ازت سبب دو شاخه شدن هویج خواهد شد.از طرفی پتاسیم سبب افزایش قند هویج خواهد ‏شد اما ضروری است که به اندازه مصرف گردد. فسفر، بر، کلسیم و منیزیم نیز از عناصر ضروری برای کشت هویج می باشد. همچنین استفاده از کود دامی پوسیده نیز می‏تواند مفید باشد. به طور کلی علاوه بر استفاده ی زیاد از کودهای ازته و نیز رطوبت زیاد خاک که سبب چند شاخه شدن ریشه ‏ی هویج و درنتیجه کاهش بازار پسندی آن می‏ شود، موارد دیگری نیز مانند دماي بالا، خاك سنگين و سنگريزه دار و نیز استفاده ازكود دامي تازه باعث این مسئله خواهد شد.


از بیماری های مهم هویج میتوان به پوسیدگی پیتیومی، لکه آلترناریایی و پوسيدگي نرم باكتريايي اشاره نمود. برداشت هویج زمانی صورت می‌گیرد که برگ‏ها از سبز به زرد تغییر رنگ دهند. برای سهولت برداشت، زمین را یک یا دو روز قبل از برداشت آبیاری می‏کنند تا خاک سست و نرم شود و یک یا دو روز بعد به کمک کارگر یا ماشین تمام گیاه را با ریشه از خاک بیرون می‌آورند. عملکرد هویج 40-80 تن در هکتار گزارش شده است.


بهترین شرایط برای انبارداری هویج، دمای یک درجه سانتی گراد و رطوبت نسبي 90 تا 95 درصد می باشد. همچنین هویج باید سفت، سالم و بدون رطوبت باشد. در این شرایط و نیز در صورت وجود تهویه ی خوب، میتوان 4 تا 6 ماه هویج را در انبار نگهداری نمود. لازم به ذکر است ماندن هویج برای مدت طولانی در انبار، باعث کم شدن مقدار قند و درنتیجه کاهش مرغوبیت آن خواهد شد.